Charakterystyka promieniowania anteny

Charakterystyka promieniowania – najważniejszy obok kąta połowy mocy, kierunkowości i zysku energetycznego parametr anteny.

Ukazuje w sposób graficzny na wykresie trójwymiarowym zdolność wypromieniowywania energii przez antenę w różnych kierunkach, definiowana jako rozkład pola EM na powierzchni kuli posiadającej bardzo duży promień, równy strefie promieniowania. Środek tej kuli znajduje się w tym samym miejscu co środek anteny. Dlatego też charakterystyka promieniowania nie zależy od oddalenia od anteny, tylko od kątów ${\displaystyle \theta }$ i ${\displaystyle \phi .}$

Charakterystyką w płaszczyźnie ${\displaystyle H}$ nazywamy charakterystykę w płaszczyźnie wektora ${\displaystyle {\vec {H}},}$ czyli ${\displaystyle xy}$ (zależy ona od ${\displaystyle \phi }$), natomiast charakterystyką w płaszczyźnie ${\displaystyle E}$ nazywamy charakterystykę zdjętą w płaszczyźnie wektora ${\displaystyle {\vec {E}}}$ zawierającej środek anteny (zależy ona od ${\displaystyle \theta }$).

Charakterystyka promieniowania odzwierciedla przede wszystkim amplitudę natężenia pola elektrycznego w [V/m].

Aby móc porównywać charakterystyki promieniowania anten, stosuje się unormowaną charakterystykę promieniowania definiowaną wzorem:

${\displaystyle F(\theta ,\phi )={\frac {E_{0}(\theta ,\phi )}{E_{0max}}}.}$

Czasami można spotkać się z przedstawieniem charakterystyki promieniowania za pomocą powierzchniowej gęstości mocy definiowanej zależnością:

${\displaystyle P(\theta ,\phi )=|F(\theta ,\phi )|^{2}.}$